Ciśnienie wewnątrzgałkowe jest jednym z najważniejszych czynników ryzyka rozwoju jaskry. Dotychczas jest także jedynym, który może być modyfikowany farmakologicznie lub operacyjnie. Ciśnienie wewnątrzgałkowe, jak wiele parametrów fizjologicznych, nie jest stałe i podlega fluktuacjom krótko- i długoterminowym. Rytm dobowy ciśnienia wewnątrzgałkowego stał się, dzięki stale nowo pojawiającym się możliwościom technologicznymi, przedmiotem wielu badań.
Jednorazowy pomiar ciśnienia wewnątrzgałkowego nie pozwala ocenić zmienności wysokości ciśnienia w ciągu doby ani nie pozwala wykryć wysokich wartości, które mogą pojawiać się o różnych porach dnia w trakcie normalnej aktywności. Obecnie w praktyce klinicznej wykorzystywane są różnego rodzaju urządzenia do pomiaru ciśnienia wewnątrzgałkowego. Najnowszym osiągnięciem technologicznym są nagałkowe oraz wewnątrzgałkowe czujniki umożliwiające ciągłe monitorowanie ciśnienia wewnątrzgałkowego, a także metody uwzględniające właściwości biomechaniczne rogówki. Próby stworzenia urządzenia przeznaczonego do samodzielnych kontroli ciśnienia wewnątrzgałkowego przez pacjentów w warunkach domowych) dotychczas nie zakończyły się sukcesem. Takie urządzenie, które przez długi czas w dostępny, bezpieczny sposób kontrolowałoby (mierzyło) ciśnienie wewnątrzgałkowe, stanowiłoby istotny etap w rozwoju diagnostyki i leczenia jaskry.
Artykuł szczegółowo omawia czynniki wpływające na wartość ciśnienia wewnątrzgałkowego. Autorzy przedstawiają współczesne metody pomiaru ciśnienia wewnątrzgałkowego oraz perspektywy rozwoju tej dziedziny diagnostyki okulistycznej.
